Sabah Kadıköy den Beşiktaş a geçerken herzamnaki gibi çayımı simidimi almış gazeteme dalmıştım. Gazetede çekilmiş olan bir fotoğrafın başlığı çok dikkatemi çekti: "MAKE TEA NOT WAR!"Aklıma 70li yılların çiçek çocukları geldi. Ne kadar güzel bir dönemdir o: idealist, insancıl...müzikleri bile farklı. Birde içinde bulunduğumuz millenyum(!) 2000 li yılları düşündüm sonra.
Dünya çapında insanlar arası bir kardeşlik olabileceği iddiasında falan değilim. Böyle bir iddia çocukça bir düşten öteye geçmez. İnsan, kabilesine bağlı bir hayvandır ve büyük süper-kabilelerin arasındaki yarışma kuşkusuz sürüp gidecektir.
İyi örgütlenmiş toplumlarda bu tür debelenmeler, sağlıklı ,uyarıcı rekabet, ticari ve sportif saldırganlık ayinleri biçiminde sürdürülecek ve böylece durağan kendi kendini yenileyen toplumlara dönüşmeleri engellenecektir. İnsanoğlunun doğal niteliklerinden olan saldırganlık denetlenemeyecek boyutlara varamayacaktır. Bireyin kişiliğini ispat etmek için zararsızca çabalaması halini alacaktır. Ancak baskılar çok artığında, şiddete dönüşebilme tehlikesi söz konusu olacaktır.
Ne dersiniz bu millenyum kuşağı sanki bizleri biraz pessimist ve gerçekçi yapmış. Belki hayatı bu kadar ciddiye almamalı ve tıpkı John Lenon gibi "farkındalığında" yaşayabilmeli.
